Prolog.

Pewna brunetka,jak codzień zapłakana wbiegła do łazienki trzaskając drzwiami. Osunęła się po spróchniałym drewnie i spoczęła na zimnych kafelkach podciągając kolana pod brodę i chowając całą zapłakaną twarz w dłonie. Ojciec jak zwykle po alkoholu wpadał w szał i przy okazji niszczył sporą ilość mebli,które dziewczyna odziedziczyła po zmarłej babci. Brunetka przyzwyczaiła się do tego typu zachowań ze strony ojca,jednak tego wieczora sprawy zaszły za daleko. Krzyki,awantury,rozwalanie mebli-to wszystko towarzyszyło jej już od dłuższego czasu,jednak tym razem Ricardo* przeszedł samego siebie. Natomiast uderzył swoją żonę i wykrzyczał jej tak zwyczajnie w twarz: "Jesteś zwykłą szmatą! Szmatą i dz*wką!". Selena nie mogła tego znieść. Jak codziennie schowała się w łazience i nie miała już na nic siły. Nie miała ochoty stąd wychodzić,chciała zasnąć. Tak po prostu zasnąć i nigdy już się nie obudzić. Już nigdy nie musieć cierpieć. Zapomnieć o wszystkich zmartwieniach.

-W sumie to jest pewien sposób...-w głowie narodziła jej się pewna myśl. Jej mózg nie funkcjonował już tak jak powinien. Nie myślała ani o mamie,ani o siostrze,ani o Demi. Chciała,aby wszystko się skończyło. Wyjęła z szafki często używany przez siebie przedmiot-żyletkę. Przyłożyła ją do nadgarstka i pociągnęła. Jednak tym razem posunęła się o milimetr za daleko....

*****

Hej! :D I jak tam się Wam widzi prolog? Starałam się napisać go jak najlepiej,jednak nie wiem czy mi się to udało.xd

*- Ricardo,czyli imię ojca Seleny,jakby ktoś nie wiedział.;) 

Mam nadzieję,że jeżeli ktoś to przeczyta pozostawi po siebie jakiś mały komentarz.:) 

Pozdrawiam.;*

MaDzIa.:D